به نقل از «دانا»

داغ فاطمی(س) در شعر آئینی/ مادر اگر که جان بدهد؛ باز مادر است

تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۹۲۷۵۲۱

ایام فاطمیّه و شهادت غمبار حضرت صدیقه کُبری(س)، روزهای حُزن و عزاست؛ ایامی که شاعران آئینی هم آن را در کلمات خود به سوگ نشسته اند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سیزدهمین روز از ماه جمادی الاولی، نخستین تاریخ مشهوری است که در تقویم اسلامی به‌عنوان سالروز شهادت جانسوز حضرت سیده نساء عالمیان (س) ثبت شده است و در این ایام است که مجالس روضه، میزبان مادحانی است که اشعار خود و یا اشعار شاعران آئینی را برای مردم بازخوانی می‌کنند تا یادی از مصائب و مظلومیت‌های آل‌الله (ع) باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بین این شاعران، شاعرانی مانند سید حسن رستگار هستند که دلهای سادات را در این ایام، آشفته تر از ماه مُحرّم می دانند:

فاطمیه برای ما سادات
غُصّه ی قصّه های ناگفته ست

دل ما در عزای مادرمان
بیشتر از محرم آشفته ست

و این هم شعری از عباس احمدی که اشعار آئینی را بدون عنایت این خاندان، سیب هایی لک زده می بیند:

گُلی که جنّتی از یاس و شاپرک دارد
چه احتیاج به آبادی فدک دارد؟

فدک نشانه ی حقّی ست گرم و بُغض آلود
ز بُغض چاه بپرسد هر آنکه شکّ دارد

‌چگونه می‌شود از عشق خاندانی گفت
که نخل عصمتشان ریشه در فلک دارد

اگرچه سوخته درهای خانه ی دلشان
اگرچه گوشه ی دیوارشان ترک دارد

همیشه دست دعاشان برای غیر، بلند
همیشه سفره ی احسانشان نمک دارد

بگو چگونه سُراید بشر ز بانویی
که با خدای خودش راز مشترک دارد؟

به باغبانی چشم ات همیشه محتاجم
که بی عنایتتان سیب شعر، لک دارد

اینک بخشی از شعر محسن ناصحی را به تماشا می‌نشینیم که هم از دعاهای آخرین روزهای زندگی حضرت بانوی آب‌ها و روشنایی‌ها و هم از شانه‌های لرزان حضرت حیدر کرّار(ع) در سوگ یاس پرپرش می‌گوید:

شبیه باد وقتی یاس پرپر را نمی‌فهمد
تبر، افتادن سرو و صنوبر را نمی‌فهمد

چه فرقی می کند شمشیر باشد یا غلاف اصلاً
که ظالم حُرمت دخت پیمبر را نمی فهمد

مرا مانند آتش نه، تصور کن مرا چون دود
که فرق چوب‌های خشک با تر را نمی فهمد

مرا مانند تابوتی تصور کن که شب هنگام
دلیل شانه لرزان حیدر را نمی‌فهمد

کسی که پشت در حتی نفهمیده ست مُحسن را
یقیناً بین صحرا حال اصغر را نمی فهمد

قنوتم گرم آمین است در «اَلجار ثُمَّ الدّار»
ولی «عَجِّل وَفاتی» های مادر را نمی‌فهمد

سید محمدجواد شرافت یکی دیگر از شاعرانی است که سروده ای به همین مناسبت و از زبان یادگاران حضرت فاطمه الزهراء (س) دارد:

نرو ای همدم تنهایی بابا، مادر
می شود بعد تو بابا، تک و تنها، مادر

چه مگر بر سر تو رفته در آن کوچه ی شُوم
پس از آن حادثه افتاده ای از پا، مادر

آخرین بار که گیسوی مرا شانه زدی
لرزه ی دست تو لرزانده دلم را مادر

من و بی مادری، ای وای، برایم زود است
کاش می شد که از اینجا بروم با مادر

مدح آن بانوی آسمانی به همراه نگاهی به بستر شهادت آن حضرت هم از مطالبی است که در شعر مهدی مردانی به چشم می خورَد:

تفسیر او به دست قلم نا مُیسَّر است
در شأن او غزل ننویسیم؛ بهتر است
شأن نزول یک پری از آسمان به خاک
دامان مادری ست که در شأن کوثر است
هر مصرعم لبی ست که لبخند می زند
این بیت من شبیه لبان پیمبر است
روح نبی ست؟ اُمِّ أبی؟ ‌یا گُلِ علی؟
من هر کجا که می رسم او جای دیگر است
از عرش تا به فرش، ملائک خمار او
ذکرش سبو سبو، مِیِ اللهُ اکبر است
او فاطمه ست معنی این نام را هنوز
از هر زبان که می شنوم نا مُکرَّر است
از زخم او اگر بنویسی قلم؛ بِدان
نام ات از این به بعد قلم نیست؛ خنجر است
ننویس فتنه پشت دری شعله می کشد
در کوچه شر به پا شده؛ در خانه محشر است
در کوچه بوی آتش و در خانه عطر گل
مرز بهشت و دوزخ از آن روز این در است
با پهلوی شکسته هم از کوه، کوه تر
با قامت خمیده هم از آسمان سر است
لبخند می زند که بخندند بچه‌ها
مادر اگر که جان بدهد؛ باز مادر است
مولا هنوز اول بی هم نفس شدن
بانو در انتظار نََفَس های آخر است

و این هم یکی از اشعار استاد محمدعلی مجاهدی، متخلص به «پروانه» درباره این مناسبت حُزن آلود است؛ آنجا که این رنجها و محنتها را سبب از پا افتادن دست خدا می بیند و می سراید:

باغ از یک سو در آتش، خرمن گل یک طرف
غنچه نشکفته یک سو، دامن گل یک طرف
شعله در باغ ولایت سرکشی ها کرد و سوخت
غنچه را پیراهن از یک سو، تن گل یک طرف
ای دریغا در میان شعله های کینه سوخت
غنچه را تن یک طرف، پیراهن گُل یک طرف
بلبل پر بسته را از باغ بیرون می برند
خس ز یک سو، خار یک سو، دشمن گل یک طرف
می زند این تازیانه، می زند آن با غلاف
قنفذ از یک سو، مغیره، دشمن گل، یک طرف
یک طرف، بی شرمیِ آتش بیارِ معرکه
ماجرای تلخ سیلی خوردن گُل، یک طرف
یک طرف، بر روی نازک تر زِ گل سیلی زدن
دیدن بر روی خاک افتادنِ گل، یک طرف
یک طرف گستاخی گلچین و ظلم خار و خَس
سوختن از بعد پرپر کردن گل، یک طرف
عاقبت دست خدا را این مِحَن از پا فکند
کشتن گل یک طرف، سوزاندن گل یک طرف
طاقت از دست تماشا برد در آن گیر و دار
شعله از یک سو، به خون غلطیدن گل یک طرف
در میان دودها و شعله ها پیچیده بود
ناله بلبل ز یک سو، شیون گل یک طرف

اکنون و در این بخش از این روضه منظوم، یکی از اشعار استاد غلامرضا سازگار متخلص به «میثم» را نیز از زبان خود حضرت صدیقه کبری(س) مرور می کنیم که حضرت، خودشان را اول شهید داده و اول شهیده در راه دفاع از ولایت حضرت امیرالمؤمنین(ع) معرفی می فرمایند:

ماه ام؛ ولی چو صحنه ی شب گشته نیلگون
سرو ام ولی بسان نهالی خمیده ام
سنگینی اش به هَم شکند چرخ پیر را
بار غمی که من به جوانی کشیده ام
حتی اجل نکرد عیادت ز حال من
با آنکه دل ز عمر، ز دنیا بریده ام
از دود و آه من شده گردون سیه، ولی
با اشک خود ستاره به کهسار چیده ام
تشییع من دیشب و قبرم نهان ز خَلق
از این طریق، پرده دشمن دریده ام
نشنیده ماند ناله و فریاد و شِکوه ام
من کز رسول «اُمِّ أبیها» شنیده ام
رنجی که از تحمل آن عاجز است کوه
بر جان و تن به حفظ امامم خریده ام
شش ماهه‌ام شهید شد و پهلویم شکست
زان صدمه‌ای که از در و دیوار دیده ام
تاریخ شاهد است که من در ره علی
اول شهید داده و اول شهیده‌ام
بی دست و پایی، «میثم» ام ای خاندان وحی
کز ابتدا، ثنای شما بوده، ایده‌ام

و اما علی اصغر ذاکری هم برای این روز حُزن اهل بیت (ع)، شعری تقدیم کرده که می توان آن را، مرثیه ای از زبان زهرای مرضیه و خطاب به حضرت مولا دانست و این روضه را با آن به سرانجام آورد:

غم اشک می ریزد چرا از چشم هایَت
این قدر بی تابی نکن؛ زهرا فدایَت

پیداست از دنیا دل ات خیلی گرفته
از فرط گریه گاه می گیرد صدایت

این روزها در من چه می بینی که شب ها
انگار سوزِ دیگری دارد دعایت

با این کبودی باز هم من آفتابم
ابری ست اما پس چرا حال و هوایت؟

یک وقت از احوال من غمگین نباشی
حتی به جان من همه درد و بلایت

در پیش عشق من به تو یک بار هیچ است
ای کاش صدها بار می مُردم برایت

دیدم که جان هم پیش تو قابل ندارد
پس با خجالت ریختم آن را به پایت

منبع:مهر

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۹۲۷۵۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راز قتل دختربچه ۱۱ ساله اصفهانی فاش شد

رئیس پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان اصفهان از دستگیری مادری که فرزند ۱۱ ساله خود را به قتل رسانده بود خبر داد.

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی پلیس، حسین ترکیان اظهار کرد: در پی وصول شکایت مادری مبنی بر فقدان دختر ۱۱ ساله، موضوع در دستور کار کاراگاهان اداره مبارزه با جرایم جنایی استان قرار گرفت.

وی افزود: با توجه به حساسیت موضوع، بررسی‌های تخصصی کاراگاهان اداره مبارزه با جرایم جنایی استان اصفهان آغاز که در نتیجه اقدامات صورت گرفته مشخص شد مادر کودک گمشده، با اظهارات ضد و نقیض خود قصد گمراه کردن پلیس را دارد.

رئیس پلیس آگاهی استان اصفهان تصریح کرد: مادر این کودک دستگیر و در بازجویی‌های فنی و تخصصی و در مواجهه با مدارک و ادله کاراگاهان جنایی، پرده از راز قتل دختر ۱۱ ساله خود برداشت و گفت که در روز حادثه دخترم را به یک باغ متروکه خارج از شهر بردم و اقدام به وارد کردن چندین ضربه چاقو به وی کردم، سپس جنازه او را آتش زدم و از محل متواری شدم و با مراجعه به پلیس، مفقودی کودکم را اعلام کردم.

ترکیان خاطرنشان کرد: با اعتراف مادر به قتل دختر ۱۱ ساله خود، کاراگاهان به صحنه جرم اعزام و جسد سوخته شده طفل، کشف شد، قاتل به همراه پرونده تشکیل شده، جهت انجام اقدامات قانونی و بررسی علل و انگیزه جرم در اختیار مرجع قضائی قرار گرفت.

کد خبر 748824